Weighe'ten Geçiş

Weighe'in terk edilmişliği sonbaharı yaşanmaz kılmıştı. Zasylomé bir gece kulenin altından yok olmuş ve ertesi gün kristal kule yerle bir olmuştu. Bu gerçekten herşeyin bittiğinin kanıtıydı. En umursamaz ırk bile destanlarına eklemişti Sievghet'le Asylum'un aşkını. Dökülen kızıl gözyaşlarını ve yıllarca süren karanlığı kimse unutamamıştı. Kimsenin önemsemediği tek şey gidişleriydi. Seilile'de ailesiyle terk etmişti Weighe'yi, Asyum'un bütün dostları terk etmişlerdi orayı, kalanların umrunda değildi yaşananların arkasındaki iki ruh, Pax'lar hala savaşıyordu. Peri ırkları yakınlarda buldukları egzotik bir güneşi evcilleştirmişler ve oraya taşınmışlardı. 
Ve iki ruh artık Weighe'den çok uzaklarda, bambaşka hayatlar yaşıyorlardı. Asylum, Maison adını tamamen almıştı artık, Maison Zasylié Charther, insanlara destek olamıyordu, gülümseyemiyordu, Huxley'in dünyasından temin ettiği Soma'larla ayakta kalıp toz pembe bir hayal dünyasında yaşıyordu. Onun dünyası artık Cotthonage adında bir rehabilitasyon gezegeniydi. 
Onu başta misafir eder gibi kabul etmişlerdi ama gün geçtikçe durumunun ciddiyetini görüp fark ettirmeden Diff koğuşuna, yani hayat enerjisi bitmişlerin yanına almışlar ve ağır uyuşturucularla ayakta tutuyorlardı. Herkes seviyordu genç kadını, kimse hayat hikayesini öğrenememişti, ama Floryan'dan sonra ilk kez kimsenin bir beklentisi olmamıştı, sorumluluğu altında olan kimse yoktu ve Eamonn burada onu bulamazdı, çünkü hayat enerjilerini atmosferde hapseden kalkanıyla ve isimlerin bir Maqqe'in bilincinde kayıtlı olduğu güvenlik katmanlarıyla gezegen evrenin en ciddi ve yüksek seviyeli rehabilite ve akıl hastalıkları merkeziydi. Asylum tek rakibiydi oranın zamanında ve şimdi bu gezegende bakım altındaydı. Ama hala doktorlar ona akıl danışır, tecrübesinden yararlanırlardı, genç kadınınsa genelde buna enerjisi olmazdı. 
Sievghet'in ise ne yaptığını kimse bilmiyordu, bilinen tek şey kızıl gözyaşlarının dindiği, Weighe'ten Asylum'un gittiği gece onun da gittiğiydi. Ve Weighe ölüyordu, arkalarında kalan anılarla orda oturmuş, kristal kulenin hayaletiyle birlikte anıların onlara ulaşmasını engellemeye çalışıyorlardı, ama kule yerle bir olmuş, Weighe ise yakın gezegenlerce sömürülüyordu. 
Bir tek Diagre aynıydı, Asylum'un baskılarıyla onun peşinden gelmeyi bırakmış ama ne derse desin arada kontrole geleceğini söylemişti. Kendi dünyası olan kıyı kasabasıyla birlikte Cotthonage'in yakınında boş bir gezegene göçmüş ve oraya hayat vermişlerdi. Gezegene Weighe'te olduğu gibi, Dyesca Bejeihn adını vermişlerdi.  Zamanı sıvılaştırmış ve sıradan insan halkınında, Diagre ve Brigitte gibi zaman kaçkını yani, Aventurin olmalarını sağlamışlardı.

Bu sırada Asylum dengesini yitirmişti,  binlerce kez zamanı büküp asırlar sonrasına, geleceğine bakmayı düşündü, içinde bir ses yankılanıyordu, kehanetleri hatırlatıyordu. Binlerce asırdır sürekli duyduğu kehanetler artık her gee kulaklarındaydı. Uynanıp yanında Sievghet'i arıyor ve kehanetleri duyuyordu..