Yaşlı bir bulvar, çökmüş bir köprü,
Kenarında kendi kendine mırıldanan bir fahişe
Diyor ki, kimse üzülmedi bana
Kimse düşünmedi bedenimdeyken
Ve şimdi, gitmek isterken hala
Hala bu hayattan birşeyler umuyorum kendi kendime.
Ama gitmeliyim
Issız bir orman, Durgun bir nehir,
Kenarında çırpınan küçük bir karaltı
Düşünüyor kendi kendine, neden bu şekilde
Ben bu olmak istememiştim
Ama ben bu bedende yaşamayı sevmiştim.
Ve şimdi, gitmek zorunda kalmışken hala düşünüyorum,
Hala, başka bir şansım var mıydı?
Bilmiyorum
Boş bir bina, uzun süredir kapalı bir kapı,
Kenarında kendi kendine ağlayan kısık bir ses
Susuyor, konuşamıyor, hıçkıramıyor,
Biliyor ama kaçamıyor, çabalayamıyor.
Ve şimdi, götürecekler onu
Hala kendi seçimlerini yapamayacağını söyleyenler,
Sadece götürüyorlar onu istemediği biri yapmaya.
Ve gidiyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder