Nerede kapımızdaki sesler artık
Bir tavus kuşuna binmiş postacımız gelirdi her sabah
Annemin kurabiyelerini getirirdi taze sütle
Evinde de bir çeşmesi vardı
Her gün gözyaşlarımızı toplar götürürdü oraya
Sanki hiç dolmayacakmış gibi inandırmıştı bizi
Bazende gece camları tıklatırdı yaşlı kertenkele
Hal hatır sorar kaçardı aydaki evine
Taşıyabildiği kadar yaprak alırdı yanına
Bir gün kendi ormanı olacaktı
Unutmadık hiç birinizi be dostlar
Sadece kendimizi unuttuk
Şimdi sizi hatırlatsa bize bir çocuk sesi
Güler hayallerimize
Ama gece yinede el sallarız eskiden durduğunuz yerlerinize
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder