ben hep alıştım şiir yazan olmaya,
çicek veren olmaya,
sürprizler yapan,
bir gülücük için günlerce ter döken,
sürekli gözü dalıp giden olmaya,
sayfalarca yazıp,
yazdığımdan çoğunu atmaya da alıştım
bir cümleyi binlerce pakete sarıp vermeye de
çünkü bilirdim hediyeler değersiz kalır
unutulur pahalı hediyeler
ama iki kelimeyi süsler
saatlerce uğraşır bir masa hazırlar
yatağın satenine bir gül koyarsan
iki saniyelik bir gülücüğü yakalar
ömrünü avutursun onunla
bilirdim ki
ömür unutulur,
gülücük silinir ama
o sıcaklık seni tutar ayakta gözyaşları döküldüğünde
ve o gülücük sana ait bile değildir
zorla elde edilmiştir
ama sıcaktır
o kadar sıcaktır ki yakar bazen
ama bırakmaz ki üşüyesin
acı verdiğinde de
bırakmaz ki acıyı dondurasın
ilk günki gibi yakar
gülücükte
acıda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder