Ve bir gece karanlık çöktükten hemen sonra iki sevgili gözyaşları içinde kristal kulede buluşmuşlar. Eskiden buz mavisi olan ve huzuru simgeleyen yer artık kan kırmızıymış. Çatlamış duvarları gün ışığını içeri hapsedip, kuleyi kavurucu bir hale getiriyormuş. Asylum Weighe'den çıkamazsam ikimizde öleceğiz, demiş. Eamonn'ı açıklayamamış. Mağaramda saklandım yıllarca ve varlığını hissettikçe ölüyorum, seni seviyorum ama Weighe'i terk etmem gerek, demiş. Asylum'un gözlerinden düşen iki kristal parçasını görmüş Sievghet ve kal, demiş. Kadının onu nasıl sevdiğini biliyormuş ve herşeyi göze almış. Yaparız, demiş. Ama Asylum'un ortaya çıkışıyla Eamonn Weighe doğru yola koyulmuş. O yaklaştıkça Asylum aksi ve gergin bir kadın olmaya başlamış, Sievghet'i kandıran Paxl'aise'lerse lanetliyormuş Asylum'u hergece. Weighe de depremler olmuş, Sievghet daha çok gözyaşı dökmeye başlamış ve Asylum gitme vakti geldiğini anlamış. Günlerce yalvarmış Sievghet'e, Weighe'i terk etmeliyim, demiş ve sonunda bir gece aydönümünde Seilile gelmiş. Mağarada genç bir adam olduğunu sölemiş. Hemen mağarasına giden Asylum, Jerulié'u görmüş. O geldiyse Asylum'da gidebilirmiş. Sievghet'e bir veda öpücüğü bile veremeden aynada kaybolmuş Jerulié'la. İyi geceler, demiş sadece, ve tatlı rüyalar, diye bir fısıltıyıda hayal meyal duymuş Antrum Near Idolun'un derinliklerinde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder