Seni saran kolların sana ait olmadığını bilmek gibi
Atlamışım kayığıma kürek çekerim
Bizim açıklarda bir deniz feneri var
Çöker duvarının dibine adını yazarım
Adın yetmez şiir başlar, sonra da bir roman oluruz
Okunur biter ya hani
Bir de üşümek var tabi
Var, var ama sende varsın ya
Yanında mutlu olmak yakar canımı
Bilirim geçicidir o huzur
Dönüşecektir özleme, kuşku ve kıskançlığa
Peki bunu bilip nasıl da severim tekrar
Hadi sevdim, sevdim ama aşık olmaya korkmaz mıyız ikimizde
Bir de üşümek var tabi
Ha bir de kaybolasım var da şu açıklarda
Onu da boşver şimdilik
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder