Viva La Mia

Fotoğrafım
"Second to the right, and straight on till morning.", Kadıköy / İstanbul, Türkiye

8 Şubat 2011 Salı

nedendir cevap verme ihtiyacı
bu üzerine alınış
ben kaçıyorum
hayatımdan çıkartıyorum adını
insanlar gelip fısıldıyor
hala seni konuşuyor diyorlar
yazdığım yazılar artık sen değilsin oysa
kelimelerim Jerulié'a
düşemeyen gözyaşları sana değil
ona
hiç bir zaman değerini yitirmeyecekken sen gözümde
neden bu düşmanlık ihtiyacı
artık uyuyabiliyorum
yemek yiyebiliyorum
sana sakince cevap verebiliyorum
parmaklarımın numaranı tuşlayıp silme devinimi bitti
ve sandığım gibi sevişmiyorum yabancılarla
tutunduğum şey saniyelik aşklar değil
bir dostum var
bir kızılım
yıllarca bana kötülediğin balık kızı
tanıdığım en iyi kızlardan
bir aşkım var
benden de yorgun
iyileşeceğimiz birlikte
birde eski dostum var
yatağımı paylaşmış olan
evimi paylaşmış
hayatımı
ruhumu
bedenimi
masalımı..
ya git yada hep istediğini söylediğin gibi dost kal
tek isteğim var
kötüyü hatırlama
değiştiğimi de düşünme
tek isteğim var
iyi kal




---


(cevabım önce "korkular kabusa" sonra bu)

sesin yırtılışı (gibi)

korkular yalanların orta yerinden fırlıyor ve kokuşmuş kabuslarının ırzına geçiyor
sürüklenmeye devam edeceksin ateşe verdiğin şehrin çürük tahtaları arasında
ve üzerine yıkılacak o narin ellerinle boyadığın tablolar 
içten içe ölü

zaman kavramının içerisine hapsoluyor iltihaplı beynin
erken ya da hızlı değil, kusurlu ve hatalıydı seni korumasını beklediklerin
yürüdüğün yollarda ve uyuduğun yataklarda kan lekeleri birikiyor
sen beklentilerini inkar ettikçe ölü bebeğinin kahakahaları rahmini tokatlıyor  

arkada kalan harabe zamanın yollarını izlemişti
olacakları bildiği halde girdi kapıdan içeri unutulmuş eskiler
yaşlı ve unutulmuş tahtından kalkmadan önce geceyi giymiş olan,
yolun bittiği noktaya hüzünle gülümsedi

sen kimsin ki kendi çocuğunu kurban edebildin lokinin tapınağında?
önüne geçilemeyecek olan kemiklerini ve etini sarmalıyor
yorgun ve yaşlı derin saklayamıyor kişiliğindeki kara deliği
sesin toprak tarafından emiliyor varoluşun silinirken

asla öğrenemedin iki karşılıklı spiralin üzerine oturtulduğunu günlerin
herşey basit bir denge oyunundan ibaretti akik kum saatinin içerisinde
inanma, herşeye inan ama zamanın durabileceğine inanma
göz yaşlarının yere düşememesi zamansızlıktan değil..

tekrar otur masana ve diz tarot kartlarını
gün asla ikinci şansı taşımayacak düzlemler arasında
ve çürürken sen herşeyin önceden tasarlandığı geçmişin yargılayıcı bakışlarıyla
tuhaf uzak zamanlar öldürecek ölümü bile...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Loved Ones