Korkular kabusa dönüşüyor
Ben sürükleniyorum yine
Bu tablonun arkasında ne var bilemiyorum
Çürük bir tahta belki de
Yıkılmaya doğru her an
İçten içe ölü
Sorunu anlat bana
Acelemiz olmadığını bildiğin gibi
Kaybetmeyeceğine de emin ol
Fazla hızlı değildik
Erkendik sadece
Tanışmamız erteledi kendini
Korudu bizi kendimizden
Aynı masada oturduk görmeden birbirimizi
Belki de bir ay sonra, onun yatağını özleyeceğim demedik asla
Tahmin bile edemezdim, edemedik
Sonra bir akşam üstü sevgilime ilk kez direttim
Arkadaşlarımın yanına gidelim, dedim
İşimiz vardı, ertelendi
Gidelim, dedim sadece
Olacakları bilemeden kabul etti
Ok yaydan çıkınca bir kere
Biz kimdik ki durdurabilelim
Yorgun ve yaşlı
Bıkkın ve bitkin iki el tutuştu
Dudaklar sevişti sessizliğimizde
Susmadık o geceden sonra
Ben hiç kuralına göre oynamadım
Bana bu şekilde öğretilmedi
İyileştirmeyi de bilemedim
Zamanı durdurmuştum bir kere
Ertelemeyi bildim
Bittiğinde başlangıç noktasında kaldığımızı gördüm
Bir masalımız vardı
Orada yaşanmıştı meğerse herşey
Bazen elimizden gelmiyordur
Halimiz kalmamıştır mücadeleye, umuda
Bir parça eksiktir ama teşhis konamaz
Ne yaparsan yap
Savrulursun sadece
Söylenirsin kendine
Soğuk suyu açıyorum
Giriyorum altına sessizce
Kendi kendime konuşuyorum
Mumlarım yakılmış
Ben ağlayamıyorum ki artık
Annesi yeni ölmüş bir kız çocuğu tutuyor elimi
Bir hikaye başlıyor dilimden dökülmeye
Susuyorum
Hikayede ki kadın annesi
Sonra kız büyüyor
Arkadaşı küfrediyor şakalaşırken
Sövülen annesi
Ağzından çıkınca anlıyor
Susuyor, bembeyaz oluyor
Bu bir denge oyunu değil aslında ama korkuyorum
İp üzerinde zar zor yürüyen iki beden
Ağ yok
İkinci şans yok
Düşeceğiz, diye bağırmak neyi kolaylaştırır ki
Sonra oturuyorum masama
Başına dönmeye
Tekrar okumaya
Üşeneceğimi bildiğim bir şiir yazıyorum
İçin içinde okuma istiyorum ya neyse
Çıplak hissediyorum
Ama susmuyorum
Daha da uzatmaya gerek yok diyene dek sevişiyorum
-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder