Viva La Mia

Fotoğrafım
"Second to the right, and straight on till morning.", Kadıköy / İstanbul, Türkiye

7 Aralık 2010 Salı

İthafen, Mektup...

sanırım yaşıyorum hemde mutluyum hemde büyük harfle, çünkü kendimi inandırmayı başaramazsam nasıl mutlu olurum ki?
herkese yalan söyle, kendine özellikle de! çünkü böyle olmalıydı, hem kime dürüst olacağım ki, kim dinler beni? sus! susmalısın! maskeni tak ve baloya hazırlan, riske gir, kendini kanıtlamaya çalış kendine ve iyice bok et, yağmura çık, ıslan, sırılsıklam ol, uyu, uyumalısın, dene en azından! üzerimde ki yorganımdan kilometrelerce uzakta nasıl ısınacağım? sus! bir kez daha söylemem! sadece sus! kimse duymayacak zaten, anlaşılmayacak, kandır kendini de, masken kaynasın tenine, olması gerektiği gibi, kendini öldür, onu koru! bak gülümsüyor aynı yerde oturup gün doğumunu izlerken, sus! maskeni seç sadece, gülücükler; sahte ve soğuk, sokak; yalnız ve ıslak, bu ben miyim? tabi ki, artık sensin, sen olmalısın! inanmalıyım bunlara ve susmalıyım! dikişler açılır ve kanama başlar, zero yanımda kaldı, gözyaşlarımı yalarken akanın kan olduğunu gizledi senden, bizi bırak, sen kaç! Maske! Sessizlik! Bunlar gerekli, unutma amacımızı, geri geldim sadece, sakladığın yerden çıktım, o kadar çok dış ses vardı ki, bak dediklerini yapınca da sana düşman oldular, onlarla savaşamazdın, yalnız savaşmayı denedin, ve ben geldim, tak beni yüzüne ve dans et, kahkaha at, yalnızken dinlenmene izin veririm, ama en ufak kıpırtıda geri geleceğimi unutma ve sakın kaçmaya kalkma, başladın ve bitirmelisin, ben yalnız değilim ama sen öylesin, korkma ben geldim artık ve bir daha yalnız kalamayacaksın! kendini arıyordun değil mi? pembe mi, ama seçimleri artık ben yaparım, daha zayıf düşeceksin ve daha yok savaş yaran olacak...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Loved Ones