Always Needed Diagre

Hayatımı özlemedim, evet ama J'orca'yı özledim işte, her sabah koşuşturmasını özledim. Madam Leaubella'yı Massca'yla basıp, bağıra çağıra açıklama istemesini de. Bize yemek hazırlamayı bırakıp iş pişirmelerinin hesabını sorardı, hemde her sabah, bıkmadan usanmadan onları bulur ve azarlardı. Sonrada yemek masasında onların duyduğunu bilerek bize sabah olanları gülümseyerek, bazen de kahkahalar atarak anlatırdı.

Diagre, başta Weighe kıyılarına zaman geçirmeye gitmişti Sievghet'in gelişinden sonra, ama Sievghet'le Asylum kendi dünyalarını yaratırken o da oraya alışmıştı, hayatı olmuştu kıyılar. 

Diagre'nin taşınmasıyla kıyılara Bejeihn Körfezi denilmeye başlanmış ve gitgide işe yaramaz bir sahil yerini koskoca bir Balıkçı Kasabasına bırakmıştı. Dyesca Bejeihn, Diagre'nin evi, bu balıkçı kasabasıydı yani. Toprak canlanmış, hayat başlamıştı orada. Sanki Diagrenin özünden doğuyordu bitkiler, şelaleler ve canlılar.




Günlerden birgün Diagre evinden çıktı ve birkaçgün önce sahilde yemek yerken tanıştığı Marson adında bir gençle buluşmaya giderken suda bir parıltı gördü. Denizin açıklarında bir dalgalanma vardı ve ortasında kızıl saçlar parıldıyordu sanki. Olduğu yerden belirgin değildi hiç bir şey. Evinin önündeki küçük iskeleye çıktı, ilerledikçe içinde bir ürperti belirdi, geri dön dedi kendi kendine, herşeyin değişeceğini sezmişti sanki ama ucadoğru devam etti, iskelenin ucuna geldiğinde suda bir kız gördü, kızıl saçlı ve muhteşem bir vücuda sahip, bacakları yerine kuyruğu olan, gençliğindeki dünyada denizkızı diye adlandırılan figürlerdendi sanki, aklına buranın çocuk masallarında anlatılan Meaquaet'lar geldi, çokformlu su cadıları, kendi deyimleriyle Suyun Kadınları, birçok insanın hayatını mahvetmiş, açgözlü yaratıklardı bunlar. Bakışlarını kızdan ayırmadan geri geri yürümeye başladı ama kızın yüzünde ki güven verici bir bakış Diagre'yi büyüledi sanki. Geri gidemedi ve iskelenin en uç noktasına doğru yöneldi.





Meaquaetlardan korkmam küçük cadı söyle bakalım isteğini, dedi Diagre. Kız iskelenin en ucuna geldi ve merdivenlerini tırmanmaya başladı, suyadan çıkan kısımları balık formunu kaybedip insan bedeni halini aldı, sanki küçük bir kız çocuğu vardı karşısında. Korkma, beni Meaquaet sandığına inanamıyorum, demek ki önceden ne bizden ne de onlardan birini tanımamışsın. Biz Paxidolon'un çocuklarıyız onlarsa Paxl'aise teyzemizin lanetlediği ruhlardır. Beni Seilile yolladı, yani annem, Asylum adında bir kızın senin yardımına ihtiyacı varmış.

Asylum'u duyunca Diagre eski günlerini hatırladı, ailesiyle Ingiltere'ye taşınıp orda Brigitte ve kız kardeşleriyle nasıl tanıştığını, gözü önünde Brigitte ve Floryan'a yapılan işkenceleri ve ölümünden yıllar sonra, Diagre yirmidördüne bastıktan ve ikinci eşiyle evlendikten sonra bir gece Brigitte'in rüyasına girip onu eski oyun yerlerine çağırısını. Gittiğinde Brigitte gerçekten oradaydı, yerde neredeyse cansız bir halde yatıyordu. Herşeyi, mutsuz hayatını bir kenara atıp Brigitte'le Zamana gitmişlerdi. Ve son durakları Weighe'di işte.




Peki Asylum nerede, niye kendisi gelmedi bana? Bir cevap alamadı kızdan, birkaç dakika kız iskelede oturup denize baktı ve Diagre'ye döndü sonunda, Adım Vyzb'lle buarada, nasılda kabayım, Asylum'un başına gelenler kara halkının kulağına ulaştı mı bilmiyorum ama denizdekiler bir süredir birtek bunu konuşuyorlar, Asylum Sievghet'i terk etti, annemin ve birkaç dostunun bildiği gizli bir yerde yaşıyor, Weighe'i terkedemedi çünkü, Sievghet ise sürekli ağlıyor, enerjisi bitmek üzere gibi, son zamanlarda yanında Meaquaet'ların bir krdeşi varmış ama kim bilmiyoruz hala, o gülümsetmiş onu ama Asylum uyumuyor, yemiyor ve sürekli gülüyor. Dediler ki o ağladığında gülermiş yüzü, bunu en iyi sen bilirmişsin, son bir kaç gecedir yanındaydım bende, uyuması için doğadan yardım aldık, biz Meaquaet'lerin aksine büyüyü reddeder doğadan güç alırız. Bu son bir kaç gecede Diagre'ye seslendi hep, seni tanımadığımız için anlamamıştık başta ama ben adını birkaç kez duydum Dyesca Bejeihn taraflarına yüzdüğümde, seni bulma görevini bu yüzden bana verdiler.

Diagre Asylumdan yıllardır haber almamıştı, Dyesca Bejeihn'yse hiç adı geçmezdi genç kızın zaten. Birbirlerini unutmuşlardı neredeyse ve yine herşeyi bırakıp kızı görmeye gidecekti. Yolu göster, Asylum nerede? Vyzb'lle bir mektup uzattı ve suya girip yok oldu.