Hayali Atlı - Kırık Ruh

Hayal mi görmüştüm yoksa gerçekten mi kapımdaydı o gece bilemiyorum. Gören sadece bendim, ama çok gerçekti. Bütün gece onu düşündüm ve merak ettim; 
Acaba birini düşündüğünüz de o kişi bunu farkındalıktan uzak bir şekilde hissedip sizi düşünmeye başlar mı? Belki de hayaldi ama belki de o anda o da beni düşünüp belki de görmüştü görmüştü bile. 


İki gece hiç uyuyamadan o anı düşündüm. Onu tekrar tekrar hissetmeye çalıştım. Ağacın altında duruşunu, çağırışını, sesini, attan çevik bir atlayışla inen çıplak bacaklarını. Uykuya dalmayı sadece onu tekrar görebilmek için istiyordum. 


Üçüncü akşam saat yedide yatağa girmiştim. Diarge salonda bilgisayarıyla uğraşıyordu. Camımda bir tıkırtı duydum, yağmur çiseliyor gibi ama gittikçe hızlanan. Açıklama yapmak zorunda kalmak istemedim, dışarı çıkıyorum, diye seslenip kapıya çıktım. Yağmursuz geçen bir ay sonunda, bu görüntü imkansızdı. Yerlerde en az otuz santim kar, kapımın yanındaki beton çiçeklikte oturan, O. 


Görüntüsü geçen seferin aksine sert, saçları başının tepesinden gergin bir atkuyruğu yapılmış, dudaklarında kendi renginin bir ton koyusu şeftali rengi, gözlerinin etrafı koyu renk çizgilerle belirginleştirilmiş, teni bembeyaz, ama geçen seferin aksine kırık, yorgun bir görüntüsü var. Üzerinde kar çizmeleri dizinin üzerinden başlıyor,  kalçalarının hemen altına inmiş kabarık beyaz yeleğiyle, kolları ve bacaklarını öyle kırılgan gözüküyor ki.


Dayanamayıp yanına gidiyorum. Gözleri tenimi okşuyor, beni istiyor. Öpmek için eğilecekken duruyorum, Gerçek misin?


Konuşmaya başlıyor, sesi çok ince ve uzak geliyor;
Gitmeme izin verdiğinde ikimiz de gurur yaptık, ama düşünmeden edemedik bütün yoksaları, her gece seni hayal ettim uykuya dalarken ve sonunda bir şekilde bir kısmım burada işte, kendi benliğim bile farkında değil, rüyalarında hatırlıyor bazılarını. Sadece dikkat etmelisin, benimle geçirdiğin beş dakika yarım saate bedel bu yüzden. Kırık bir ruhla ne kadar gerçeği yaşayabilirsin?